ตัวตน และกลจักร

มีใครบางคนบอกว่า คนเราจะมีดวงดาวประจำตัวที่โคจรอยู่ในเวิ้งอวกาศ ดวงดาวของแต่ละคนนั้นโคจรแตกต่างกัน แต่ต่างเป็นคู่รักกัน ดวงดาวทั้งคู่จะโคจรอยู่ใกล้ ๆ กัน หมุนรอบกันและกัน ขับเคลื่อนวัฏจักรให้หมุนวน มีก่อเกิด แตกดับ และหมดแสง แต่เธอกลับบอกว่า หากเธอเป็นดวงดาว เธอจะขอเป็นดวงดาวที่โคจรถอยกลับหลัง โคจรย้อนไปในอดีตกาลที่ผ่านมา เธอพูดด้วยแววตาหม่นเศร้า นัยน์ตาสีเขียวอ่อนที่ดูแปลกตานั้นกลับมีน้ำคลอหน่วย ผมไม่ถามเธอว่าเพราะอะไร อย่างน้อยผมก็น่าจะเดาความคิดของเธอพอได้ เธออยากกลับไปค้นหาตัวตนในอดีต เธอเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกเลี้ยงอยู่ในมิชชันนารี เธออยากรู้ว่าพ่อและแม่ของเธอคือใคร เธอรู้เพียงว่าแม่ของเธอเสียชีวิตหลังจากคลอดเธอออกมาได้ไม่กี่นาที แต่พ่อของเธอไม่รู้ว่าเป็นใคร ผมบอกเธอว่า บางครั้งอดีตที่เจ็บปวด เราก็ไม่ควรไปตามหามันไม่ดีกว่าหรือ เธอไม่ตอบ มีเพียงธารน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม

                                ผมมองไปในเวิ้งจักรวาลผ่านกระจกใสตรงหน้า ดวงดาวนับหมื่นนับแสนกระจัดกระจาย ผมอยากรู้จังเลยว่าดาวดวงไหนคือดาวของเธอ ผมคิดถึงเธอ ผ่านมาสิบกว่าปีแล้วที่เธอจากผมไปอย่างไม่มีวันกลับ ด้วยอุบัติเหตุในวันนั้น ดวงจันทร์กลมโตสะท้อนแสงสีเทาสว่างอยู่ใกล้ ๆ คล้ายจะเอื้อมมือไปถึง ผมอยากให้เธอมาเห็นด้วยกัน ความใฝ่ฝันของเธอคือการขับยานโคจรอยู่ในม่านอวกาศดำมืด ที่มีแต่เพียงแสงของดวงดาวระยิบระยับ